• wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
• wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
• importu usług, do których stosuje się art. 28b, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Informacje te podatnik ma obowiązek składać elektronicznie za okresy miesięczne, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania ww. transakcji.

Brak deklaracji – przepisy kodeksu karnego skarbowego

Zgodnie z art. 56 par. 4 ustawy z 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy, karze grzywny za wykroczenie skarbowe podlega podatnik, który pomimo ujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania, nie składa w terminie organowi podatkowemu lub płatnikowi deklaracji lub oświadczenia.

Stosownie do postanowień art. 53 par. 30 k.k.s. określenie ,,deklaracja” ma to samo znaczenie, jakie nadaje jej ordynacja podatkowa, a zatem deklaracją jest również zeznanie, wykaz oraz informacja, do której składania podatnik jest obowiązany na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Niezłożenie lub nieterminowe złożenie informacji podsumowującej stanowi więc wykroczenie skarbowe. Podatnik, który zorientował się, że  nie wysłał jej w terminie, może złożyć tzw. czynny żal, o którym mowa w art. 16 k.k.s. Może uchronić go to przed konsekwencjami przewidzianymi w kodeksie karnym skarbowym. Niestety podatnik taki musi sobie zdawać sprawę z tego, że o ile w wypadku, gdy dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub wykonał usługę w ramach importu usług – niedochowanie tego obowiązku nie pociągnie za sobą negatywnych konsekwencji na gruncie ustawy o VAT, to inaczej jest w sytuacji, gdy miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0-proc. VAT, ale wyłącznie wtedy, gdy zostaną spełnione warunki określone w tym przepisie, tj. podatnik:

• dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi,
• przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,
• składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Od 1 lipca 2020 r. do ustawy o VAT został dodany art. 42 ust. 1a pkt 1 ustawy o VAT, w świetle którego stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego. Oznacza to, że jednym z dodatkowych warunków zastosowania stawki 0 proc. jest złożenie informacji podsumowującej VAT-UE przez podatnika. Jest to sankcja bardzo dotkliwa, bo wiąże się z koniecznością opodatkowania dostaw, które powinny być wykazane w danej informacji podsumowującej.

 

Podstawa prawna:

• art. 42 ust. 1a pkt 1, art. 100 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.)
• art. 56 par. 4 ustawy z 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 859 ze zm.)